ΛΥΚΟΒΟΥΝΙΑ {ΤΟΥΡΚΟΒΟΥΝΙΑ}
Το άρθρο μας το έστειλε ο Θανάσης Βασδέκης από την ομάδα του Facebook.
Το λεκανοπέδιο των Αθηνών χωρίζετε σε {α} ανατολικό και }β} δυτικό
Με μια χαμηλή και διακοπτόμενη λοφοσειρά διεύθυνσης ΒΑ-ΝΔ, η οποία συνδέεται με τον Υμηττό με τον αυχένα του Ψυχικού .Η λοφοσειρά αυτή αποτελείτε από τα Τουρκοβούνια Λυκοβούνια {338}m ,To Λυκαβηττό {227}m, Την ακρόπολη {156}m, Τον Άρειο πάγο {115}m. Το Αστεροσκοπείο η λόφο των νυμφών {104}m, την Πυκνά {109}m, Το Φιλοπάππου η μουσείο {147}m, και τον αγοραίο Κολωνό {68 m},Επάνω στο στον όποιο είναι κτισμένο το μουσείο.
Το 1932 ο αρχαιολόγος Μπέρντ ανακάλυψε στο βόρειο άκρο του βουνού ίχνη αρχαίου βωμού ενώ ο Διονύσιος Σουρμελής στην “Ιστορία των Αθηνών” αναφέρει ότι στο βουνό βρισκόταν το Άλσος των Ευμενίδων, όπου οδηγήθηκε ο Οιδίποδας από την κόρη του Αντιγόνη για να ξεπλυθεί από τα αμαρτήματα της οικογένειας των Λαβδακιδών και να δικαστεί. Το αρχαίο όνομα διατηρήθηκε μέχρι τον 3ο – 5ο αιώνα μ.Χ. οπότε ο λόφος μετονομάστηκε σε Λυκοβούνια προφανώς από τους λύκους που υπήρχαν εκεί ή από το φως που έλουζε το βουνό (λύκος=φως), ενώ μια άλλη εκδοχή αναφέρει ότι το όνομα το πήρε από τον Λύκο, γιο του βασιλιά της Αττικής, Ερεχθέα, στον οποίο ο πατέρας του άφησε κληρονομιά τον λόφο.
Την σημερινή ονομασία Τουρκοβούνια, την πήρε τον 15ο αιώνα επειδή αποτελούσε οχυρό των Τούρκων το 1456. Ο Νίκος Καρόρης, αγωνιστής της Επανάστασης του 1821, αναφέρει στα απομνημονεύματα του τις κινήσεις των Τούρκων μπροστά, πίσω και πάνω στο βουνό, στη διάρκεια της μάχης της Αθήνας. Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, στα Τουρκοβούνια εκπαιδευόταν το Ιππικό, μέχρι το 1943 η Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων ενώ μέχρι το 1946 έκανε ασκήσεις σκοποβολής η Αστυνομία. Μέχρι το 1941, τα Τουρκοβούνια διατηρούν τη πυκνή τους βλάστηση. Η Κατοχή και οι ανάγκες των Αθηναίων για καύσιμα οδήγησαν το μεγαλύτερο μέρος του δάσους σε καταστροφή. Το βουνό και στη διάρκεια του πολέμου παραμένει δύσβατο. Λίγοι τολμηροί καταφέρνουν να το πατήσουν. Η ανάπτυξη της περιοχής και η δημιουργία αρχικά, οργανωμένου οικισμού, έπειτα Κοινότητας και στο τέλος δήμου δεν αφήνουν αλώβητα τα Τουρκοβούνια.
Ο αρχαίος Αγχεσμός («Οξυκόρυφος»), ο λόφος που αργότερα ονομάστηκε Λυκοβούνια και στη συνέχεια Τουρκο- βούνια (νεότερο όνομα που παραπέμπει στα χρόνια της Τουρκοκρατίας). Στα νότια, η Αττική ανοίγεται στα νερά του Σαρωνικού με μια σειρά από θαυμάσια λιμάνια και κόλπους Όπως έχει υπολογιστεί, τη δεκαετία του 430 π.Χ. στην Αττική κατοικούσαν 300.000-400.000 άνθρωποι. Από αυτούς, οι μισοί περίπου πιστεύεται πως ζούσαν στην Αθήνα και τη γύρω περιοχή.
Τα Τουρκοβούνια ή Λυκοβούνια των Αθηνών, η υψηλότερη λοφοσειρά στην κεντρική περιοχή του Λεκανοπεδίου της Αττικής ονομαζόταν στην αρχαιότητα Αγχεσμός, ονομασία που σχετίζεται με το οξύ σχήμα κάποιων κορυφών τους. Ήταν συνδεδεμένη με τη βασιλική βελανιδιά, το ιερό δέντρο του θεού Δία κατά τη μυθολογία. Όπως αναφέρει ο Παυσανίας στα “Αττικά”, ο λόφος ήταν αφιερωμένος και είχε στην κορυφή του ξόανο του Διός «Διός άγαλμα Αγχεσμίου». Σύμφωνα με τον μύθο, από εκεί ο πατέρας των θεών έριχνε τις αστραπές και τις βροντές.
Επίσης όμως η ιστορία του τόπου συνδέεται και με την Ελιά, το δέντρο σύμβολο της πόλης που πρόσφερε ως δώρο η θεά Αθηνά κερδίζοντας την μονομαχία με τον Ποσειδώνα. Σύμφωνα με την «Ιστορία των Αθηνών» του Διονύσιου Σουρμελή, πάνω στο λόφο βρισκόταν το «Άλσος των Ευμενίδων», στο οποίο οδηγήθηκε ο Οιδίποδας από την κόρη του Αντιγόνη για να ξεπλυθεί από τα αμαρτήματα της οικογένειας των Λαβδακιδών και να δικαστεί. Σύμφωνα με την ίδια εκδοχή, αφού δικάστηκε, εξαφανίστηκε σε μία σπηλιά που βρισκόταν στα νοτιοανατολικά του βουνού.
Για το σημερινό όνομα Τουρκοβούνια επικρατούν δύο εκδοχές. Σύμφωνα με την πρώτη το όνομα δόθηκε εξαιτίας της μακράς παραμονής της στρατιάς του Τούρκου Πασά Ομάρ που κατέλαβε την Αθήνα ενώ η δεύτερη υποστηρίζει πως πήρε το όνομά της επειδή εκεί υπήρχε τουρκικό νεκροταφείο.
Ποιος ήταν Ερεχθέας.
O Ερεχθεύς, βασιλιάς της Αθήνας, σκοτώθηκε από τον Ποσειδώνα, οι γιοι του Κέκρωψ, Πανδώρος, Μητίων και , Ορνεύς φιλονίκησαν για τη διάδοχη. Ο Ξούθος με την απόφαση του οποίου ο Κεκρωψ, ο μεγαλύτερος γιος, έγινε βασιλιάς, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει γρήγορα την Αττική .
Σύμφωνα με άλλες παραδόσεις, ο Ερεχθέας ήταν γιος της ίδιας της Αθηνάς, ή του Εριχθονίου ή της Νεμέσεως, ή του Πανδίονα Α΄ και της Ζευξίππης. Ο Διόδωρος Σικελιώτης γράφει ότι ο Ερεχθέας καταγόταν από την Αίγυπτο και έγινε βασιλιάς των Αθηναίων επειδή τους βοήθησε να γλιτώσουν από την έλλειψη σιταριού που είχαν κάποτε. Αδελφός του Ερεχθέα ήταν ο Βούτης και αδελφές του η Φιλομήλα και η Πρόκνη, που αργότερα μεταμορφώθηκαν σε πουλιά. Με τον θάνατο του Πανδίονα, ο Ερεχθέας και ο Βούτης μοιράσθηκαν τη βασιλεία: ο πρώτος ανέλαβε την άσκηση της κοσμικής εξουσίας, ενώ ο δεύτερος ήταν ο αρχιερέας των δύο θεοτήτων που προστάτευαν την πόλη, της Αθηνάς και του Ποσειδώνα.
Από τον γάμο του με την Πραξιθέα, ο Ερεχθέας απέκτησε πολλά παιδιά. Ανάμεσά τους ήταν ο Κέκροπας ο νεότερος, ο Άλκωνας, ο Ορνέας, ο Θέσπιος, ο Ευπάλαμος, ο Πανδώρος, ο Μητίωνας, η Μερόπη, η Κρέουσα, η Ωρείθυια, η Πρόκρις, η Πρωτογένεια, η Πανδώρα και η Χθονία.
Για τον Ερεχθέα, ο οποίος ταυτίζεται σε πολλά σημεία με τον Εριχθόνιο, υπάρχουν πολλοί μύθοι, που σχετίζονται με τις απαρχές της πόλεως των Αθηνών. Κατά τον Όμηρο ήταν γιος του Ηφαίστου και της Γαίας, η οποία τον παρέδωσε στη θεά Αθηνά για να τον αναθρέψει. Η Αθηνά τοποθέτησε το βρέφος σε ένα μικρό κιβώτιο και το εμπιστεύθηκε με τη σειρά της στις κόρες του Κέκροπα, την Πάνδροσο, την Άγλαυρο και την Έρση, τις οποίες διέταξε να κρατήσουν κλειστό το κιβώτιο. Η Άγλαυρος και η Έρση δεν μπόρεσαν να αντισταθούν στην περιέργειά τους και άνοιξαν το κιβώτιο. Τότε είδαν μέσα ένα φίδι ή το βρέφος τυλιγμένο με φίδια. Το θέαμα αυτό τις τρόμαξε τόσο, ώστε τρελάθηκαν και γκρεμίσθηκαν από την Ακρόπολη. Μόνη λοιπόν τροφός του Ερεχθέως έμεινε η Πάνδροσος. Ο Ερεχθεύς μεγάλωσε μέσα στον τότε ναό της Αθηνάς στην Ακρόπολη, που αργότερα ονομάσθηκε Ερέχθειο. Μετά την ενηλικίωσή του, πήρε ως σύζυγό του την Πραξιθέα, κόρη ή εγγονή του Κηφισού.
Η Πυλία γέννησε από τον Πανδίονα τέσσερις γιους στα Μέγαρα: τον Αιγέα, τον Πάλλοντα, τον Νίσο και τον Λύκο Ο Λύκος, την Εύβοια και ο Παλλάς τη νότια Αττική όπου ανέθρεψε μια περίεργη ράτσα γιγάντων.Όταν ο Μίνως σκότωσε τον Νίσο, τον έθαψαν στην Αθήνα όπου ο τάφος του υπάρχει ακόμη πίσω από το Λύκειο.
Στο αθηναϊκό Λύκειο δόθηκε επίσης προς τιμήν του, το όνομα του Λύκου. Από τα πολύ παλιά χρόνια ήταν αφιερωμένο στον Απόλλωνα, ο οποίος εκεί πρώτα έλαβε την επωνυμία «Λύκειος» και έδιωξε τούς λύκους από την Αθήνα με την μυρωδιά από τις θυσίες του.
Τι λένε η γλωσσολόγοι.
Σύμφωνα με σημαντική μερίδα γλωσσολόγων, η ονομασία Λυκοβουνια θεωρείται προελληνική. Ο Ησύχιος αναφέρει ότι παράγεται από την έκφραση λυκοβατίας δρυμός και προήλθε από τους πολλούς λύκους που υπήρχαν στην λοφοσειρά του Αγχεσμού, τα μετέπειτα Λυκοβούνια και σημερινά Τουρκοβούνια. άλλοι πάλι ισχυρίζονται πώς παράγεται από το εις ην πρώτη βαίνει η λύκη , δηλαδή το λυκόφως.
Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η οποία είναι πλούσια από μύθους, η Θεά Αθηνά μετέβη στην Παλλήνη για να φέρει από εκεί έναν βράχο και να τον τοποθετήσει ως φρούριο μπροστά στην Ακρόπολη. Τη στιγμή, όμως που μετέφερε τον τεράστιο βράχο πληροφορήθηκε τη γέννηση του Ερεχθίωνα από την κόρη του Κέκροπα και ταράχθηκε τόσο πολύ από το νέο αυτό, ώστε της έπεσε ο βράχος στο μέρος που ακριβώς σχηματίστηκε ο λόφος του Λυκαβηττού.
Ανά τα χρόνια όμως η λέξη λυκοβούνια δεν συζητείται ως έχει θέλετε ως ονομασία θέλετε να το πείτε ότι κάτι κρύβει χμμμ σίγουρα κάτι κρύβει ως εδώ για εμένα παραμένει μυστήριο.
Να είστε καλά!!
INVISIBLE LYCANS TEAM!!!