ΣΤΡΑΤΗΓΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ 4

ΣΤΡΑΤΗΓΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΑΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ 4

ΚΛΕΑΡΧΟΣ: Ο Κλέαρχος γεννήθηκε το 450 π.χ. στην Σπάρτη. Ο Ξενοφώντας μας πληροφορεί ότι ήταν πολύ φιλοπόλεμος και πολλές φορές αναζητούσε τον κίνδυνο με μεγάλη ευχαρίστηση, σε εμπόλεμες καταστάσεις ήταν πολλοί που τον μισούσαν λόγο των παράτολμων ενεργειών με τον στρατό του αλλά ταυτόχρονα όλοι βασιζόντουσαν πάνω του διότι ο Κλέαρχος ήταν τέλειος στρατιώτης και είχε μεγάλες στρατηγικές ικανότητες. Προτού αναλάβει την θρυλική εκστρατεία << ΚΥΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ>> ήταν κοντά στον Σπαρτιάτη Καλλικράτιδα και αντίπαλος του μεγάλου Σπαρτιάτη ναυάρχου Λύσανδρο. Στην διάρκεια της Κύρου ανάβασις ο Κλέαρχος ήταν στρατηγός της Ελληνικής μισθοφορικής εκστρατείας, οι Έλληνες στρατιώτες ήταν από πολλές πόλεις της αρχαίας Ελλάδας, οι περισσότεροι ήταν βετεράνοι του πελοποννησιακού πολέμου και για αυτό ήταν τόσο εμπειροπόλεμοι και σκληροτράχηλοι, επίσης στο στράτευμα υπήρχαν στρατιώτες που είχαν εξοριστεί από τις πόλεις τους για διάφορες παρανομίες που είχαν διαπράξει.

Όταν έφτασαν σε ένα ποτάμι διαπίστωσαν ότι σε κάποια σημεία του ποταμού ήταν ρηχά ως το γόνατο και σε άλλα σημεία ήταν βαθιά μέχρι το στήθος. Η πρώτη τους προσπάθεια ήταν να διαβούν το ποτάμι που ήταν ευκολοδιάβατο, όμως εκείνη την ώρα οι αντίπαλοι τους ήταν παρατεταγμένοι στην απέναντι μεριά του ποταμού, παρ’ όλα αυτά ο Κλέαρχος ήταν αποφασισμένος να συνεχίσει την διάβαση του ποταμού, στην διάρκεια της διάβασης οι Έλληνες δεχόντουσαν πέτρες , βέλη , ακόντια, τότε ο Κλέαρχος έδωσε εντολή να οπισθοχωρήσουν, και πήγαν να διασχίσουν το ποτάμι από το βαθύτερο σημείο έτσι ώστε το μεγαλύτερο μέρος του σώματος να προστατεύετε από τα νερά του ποταμού και το ελάχιστο μέρος του σώματος που θα εξέχει από το νερό να προστατεύετε από τις ασπίδες τους, από εκείνο το σημείο το πρώτο κύμα του στρατού παρ’ όλο τις επιθέσεις που δέχονταν είχε μηδενικές απώλειες και κατάφεραν να διασχίσουν το ποτάμι και να αποκρούσουν επιτυχώς τους αντιπάλους τους και ακολούθως πέρασε και το υπόλοιπο ελληνικό στράτευμα εντελώς ανεμπόδιστα.

Κοντά στα Κούναξα επρόκειτο να γίνει μια μεγάλη μάχη μεταξύ του Κύρου με τους συμμάχους του τους Έλληνες υπό τον Κλέαρχο εναντίον του Τισσαφέρνη. Ο Κλέαρχος συμβούλεψε τον Κύρο ότι θα ήταν καλύτερα να μην λάβει δράση ο ίδιος στην μάχη αλλά να την παρακολουθήσει από μακριά, και αυτό γιατί στην περίπτωση που έπαιρνε μέρος στην μάχη εκτός το ότι δεν θα πρόσφερε κάτι το ουσιαστικό πάνω στην μάχη, άμα σκοτώνονταν θα χανόταν και μαζί του και πολλοί άλλοι. Ο Κλέαρχος στην αρχή με τον στρατό του βάδιζε αργά και συντεταγμένα, το στράτευμα του πανικόβαλε τους βάρβαρους, όταν οι Έλληνες έφτασαν σε σημείο που ήταν εντός βεληνεκούς των βελών έδωσε διαταγή να τρέξουν με μεγάλη ταχύτητα ψέλνοντας ταυτόχρονα τον Παιάνα, οι Ελληνικές δυνάμεις είχαν ελάχιστες απώλειες και νικήσαν τους Πέρσες ( επειδή αυτή η μάχη χαρακτηρίζετε από τις μεγαλύτερες νίκες των Ελλήνων εναντίον των βαρβάρων στο μέλλον θα αναφερθώ εκτενέστερα για αυτό).                                                                                                                                    Όταν ο Κλέαρχος βάδιζε έχοντας μαζί του πολλά λάφυρα εντόπισε στο βάθος Βάρβαρους που ήταν εχθρικοί απέναντι του, αυτός με τον στρατό του κατέφυγε σε ένα λόφο για να έχουν το στρατηγικό πλεονέκτημα, οι αντίπαλοι του άρχιζαν να σκάβουν με σκοπό να φτιάξουν ένα χαράκωμα γύρω από το λόφο με σκοπό να αποκλείσουν τον Ελληνικό στρατό. Οι αξιωματικοί του Κλέαρχου άρχισαν να ανησυχούν και ζήτησαν από τον Κλέαρχο να ξεκινήσει την επίθεση προτού προλάβουν οι εχθροί να ολοκληρώσουν το έργο τους με αποτέλεσμα να αποκλειστούν. Ο Κλέαρχος τους είπε να διατηρήσουν το θάρρος τους μέχρι ώσπου να μείνει ένα κομμάτι εδάφους έτσι ώστε να πολεμήσουν λίγοι σε αυτό το σημείο. Όταν πλέον βράδιασε είχε μείνει ένα μικρό κομμάτι του εδάφους που δεν είχε σκαφτεί ακόμα, τότε αμέσως ο Κλέαρχος έδωσε εντολή να επιτεθούν στο άνοιγμα αυτό με αποτέλεσμα να σφάξει όσους εχθρούς συνάντησε κατά την έξοδο του.

Όταν σκοτώθηκε ο Κύρος ο Κλέαρχος έφυγε με τον στρατό του ώσπου βρήκε μια πόλη με άφθονα τρόφιμα και εφόδια, εκεί αποφάσισε να στρατοπεδεύσει. Όταν έμαθε ο Τισσαφέρνης ότι ο Κλέαρχος με τον στρατό του στρατοπέδευσαι στην συγκεκριμένη πόλη έστειλε πρέσβεις και του είπε να μείνουν εκεί που είναι και να παραδώσουν τα όπλα τους, ο Κλέαρχος προσποιήθηκε ότι δέχεται αυτό το αίτημα και είπε ότι ελπίζει σε μια καλή συνθηκολόγηση. Ο Τισσαφέρνης πείστηκε ότι ο Κλέαρχος θα έκανε αυτά που του είπε έστειλε τότε αρκετές δυνάμεις σε διάφορες πόλεις για περιφρούρηση ( προφανώς αυτές οι πόλεις είχαν συμμαχήσει με τον Κύρο) όταν ο Κλέαρχος έμαθε τις κινήσεις του Τισσαφέρνη, και το επόμενο βράδυ βγήκε από την πόλη με τον στρατό του συνεχίζοντας την πορεία του ξέροντας ότι ο Τισσαφέρνης δύσκολα θα συγκέντρωνε όλες του τις δυνάμεις για να τον χτυπήσει έγκαιρα.

Μετά το θάνατο του Κύρου, οι Έλληνες εξακολουθούσαν να κατείχαν πολλά εδάφη όπου πολλά από αυτά ήταν εύφορα, γύρω από αυτά ενας μεγάλος ποταμός κύκλωνε τα εδάφη τους και μόνο ένα μικρό χερσαίο έδαφος υπήρχε μόνο για αδιέξοδο όλη η περιοχή έμοιαζε με νησί. Ο Κλέαρχος δεν ήθελε να στρατοπέδευση ο στρατός ανάμεσα στους ποταμούς για ευνόητους λογούς, αλλά δεν μπορούσε να πείσει εύκολα το στράτευμα, έτσι σκέφτηκε να στείλει ένα δήθεν λιποτάκτη και να πει ότι ο βασιλιάς απειλεί να αποκλείσει το χερσαίο πέρασμα με τείχος, το στράτευμα πίστεψε στα λόγια του και τις προειδοποιήσεις του, και στρατοπέδευσαν έξω από τους ποταμούς.

Στο μέλλον θα επανέλθω στις επιχειρήσεις του Κλεάρχου.

ΜΝΑΣΙΠΠΙΔΑΣ Η ΜΝΑΣΙΠΠΟΣ. Ήταν Σπαρτιάτης στρατηγός το 373-372 π.χ. Ένα βράδυ όταν ήταν επικεφαλής ενός μικρού τμήματος του επιτέθηκαν οι εχθροί, αμέσως πρόσταξε τους ελαφρούς οπλισμένους αλλά και στους σαλπιγκτές του να πάνε στο σκοτάδι πίσω από τις γραμμές των επιτιθέμενων, να ακροβολισθούν σε διάφορα σημεία και να δώσουν το πολεμικό σάλπισμα, έτσι οι εχθροί αιφνιδιάστηκαν και θεώρησαν ότι είναι περικυκλωμένοι από πλήθος στρατού και τράπηκαν σε φυγή.

ΚΙΝΕΑΣ. Ήταν Αθηναίος στρατηγός. Στην διάρκεια της θρυλικής μάχης στην Μαντινεία, η μάχη κυλούσε αμφίρροπα μεταξύ των Θηβαίων και Μαντινέων, όταν ξαφνικά οι Μαντινείς σκόπευαν να ζητήσουν ειρήνη με κήρυκα από τους Θηβαίους για να μαζέψουν και να θάψουν τους νεκρούς τους. Ο Κινέας που συμμαχούσε με τους Θηβαίους του οποίου ο αδελφός του είχε σκοτωθεί στην μάχη διεμήνυσε στους Μαντινείς ότι προτιμούσε να δει άταφο τον αδελφό του προκειμένου να μην ηττηθεί στη συνέχεια τους είπε ότι ο αδελφός του πέθανε με προθυμία προκειμένου να μην γίνει τρόπαιο σε βάρος του ιδίου και της πατρίδας του. Όταν οι Μαντινείς άκουσαν αυτά τα λόγια αμέσως απέρριψαν την ιδέα της ειρήνης (πιθανώς η ειρήνη ευνοούσε περισσότερο τους Μαντινείς για να ανασυνταχτούν ή για κάποιο άλλο λόγο).

ΔΙΟΙΤΑΣ. Ο Διοίτας ήταν στρατηγός των Αχαιών και ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση με την πόλη των Ηραίων, κατόπιν πολλών προσπαθειών ο Διοίτας δεν μπορούσε να καταλάβει την πόλη για αυτό σκέφτηκε να καταλάβει την πόλη με το εξής τέχνασμα:

Δωροδόκησε μεγάλα χρηματικά ποσά σε μερικούς κάτοικους της πόλης, αυτοί σύχναζαν πολλές φορές στις πύλες εξόδου-εισόδου της πόλεως και συχνά έπιαναν συζήτηση με τους κλειδούχους-φρουρούς και αρκετές φορές έπιναν μαζί τους, ώσπου κάποτε χωρίς να πάρουν χαμπάρι οι φρουροί έβγαλαν αποτυπώματα των κλειδιών κι έστειλαν τα εκμαγεία τους στον Διοίτα, κατόπιν αυτός με βάση τα αποτυπώματα κατασκεύασε καινούργια κλειδιά ίδια με αυτά των πυλών, τα έδωσε πίσω στους δωροδοκηθέντες προσδιορίζοντας και πια νύχτα θα έκανε την επίθεση ο Διοίτας. Όταν ήρθε η ώρα άνοιξαν τις πύλες και μπήκε στην πόλη ο Διοίτας με το στρατό του, οι Ηραιείς κατάλαβαν γρήγορα τη συνέβη βγήκαν στους δρόμους με πολύ στρατό και γνωρίζοντας πολύ καλά την περιοχή, αυτό ήταν ένα ακόμη πρόβλημα για τον Διοίτα για αυτό έδωσε εντολή να διασκορπιστούν γρήγορα σε όλη την πόλη οι σαλπιγκτές και να σημάνουν το σύνθημα της μάχης. Ακούγοντας οι Ηραιείς τα σαλπίσματα από πολλά σημεία είχαν την αίσθηση ότι ήταν περικυκλωμένοι, πιστεύοντας ότι είχαν μπει πολλοί εχθροί στην πόλη τους, την εγκατέλειψαν και την επόμενη μέρα έστειλαν πρέσβεις στον Διοίτα όπου τον ικέτευαν να επιστρέψουν στην πόλη δεχόμενοι ακόμα και να γίνουν αμέσως υπήκοοι των Αχαιών.

ΤΙΣΑΜΕΝΟΣ. Ο Τισάμενος ήταν από την πόλη των Τραχινών το μεγαλύτερο του επίτευγμα ήταν όταν στάλθηκε στην Σπάρτη και συμφώνησαν να κτίσουν την Ηράκλεια έχοντας το ως προπύργιο κατά των κοινών εχθρών. Καθώς ο Τισάμενος οδηγούσε τον στρατό του ξαφνικά παρατήρησε να πετάνε από πάνω του πολλά πουλιά χωρίς να κατεβαίνουν στην γη, έτσι κατάλαβε ότι φοβήθηκαν από κάποιους ανθρώπους, για αυτό ερεύνησε την περιοχή και όσους βρήκε κρυμμένους τους επιτέθηκε και κατάσφαξε όλους τους εδρεύοντες Ίωνες.

ΟΝΟΜΑΡΧΟΣ. Το 354 π.χ. διαδέχτηκε την στρατηγία από τον αδελφό του τον Φιλόμηλο και ήταν γιος του Ευθυκράτους, έλαβε μέρος στο λεγόμενο ιερό πόλεμο και χαρακτηρίστηκε από τους καλύτερους στρατηγούς που είχε ποτέ η πόλη των Φωκαίων.

Όταν η Ελάτεια πολιορκούνταν από τους Βοιωτούς ο Ονόμαρχος έβγαλε έξω τον στρατό και όλο τον πληθυσμό της πόλης και αμέσως μετά έκλεισε τις πύλες, γρήγορα παρέταξε κατά σειρά τα παιδιά τις γυναίκες, γονείς και μπροστά από αυτούς παρέταξε τους οπλίτες. Ο Πελοπίδας κατάλαβε τη απόγνωση που προκάλεσαν οι πράξεις του, αφού οι Φωκείς ήταν αποφασισμένοι να νικήσουν ή να πεθάνουν μέχρι ενός, έτσι αναχώρησε χωρίς να δώσει καν μάχη.

Μια άλλη φορά που αντιμετώπιζε τους Μακεδόνες παρατάχτηκε ως εξής: έχοντας πίσω του ένα βουνό όπου έμοιαζε με ημισέληνο, αποφάσισε να κρύψει τις δυο του πλευρές με πέτρες και ο στρατός παρατάχτηκε κάτω στην πεδιάδα, μόλις οι Μακεδόνες επιτέθηκαν οι Φωκείς προσποιήθηκαν ότι υποχωρούσαν και πήγαιναν να κρυφτούν μέσα στο βουνό. Οι Μακεδόνες συνέχιζαν να τους καταδιώκουν με μεγάλο ζήλο και αποφασιστικότητα, οι Φωκείς πετούσαν πέτρες από διάφορα σημεία του βουνού με αποτέλεσμα να προξενήσουν τεράστιες απώλειες στη Μακεδονική φάλαγγα, αμέσως ο Ονόμαρχος έδωσε εντολή να αντεπιτεθούν στους αντιπάλους τους από τα νώτα της Μακεδονικής φάλαγγας, ενώ παράλληλα οι Μακεδόνες δεχόντουσαν τις πέτρες από το βουνό, έτσι τράπηκαν σε φυγή έχοντας αφήσει πίσω πολλούς νεκρούς και τραυματίες, κατά την φυγή ο βασιλιάς των Μακεδόνων Φίλιππος είπε: Δεν τράπηκα σε φυγή, απλώς οπισθοχώρησα, όπως οι κριοί, προκειμένου να αντεπιτεθώ με μεγαλύτερη ορμή.

Μέχρι την επόμενη φορά να είστε καλά.

INVISIBLE LYCANS TEAM!!!