Η ΠΥΡΙΝΗ ΒΟΛΙΔΑ ΤΗΣ ΣΙΒΗΡΙΑΣ
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός που όλος ο κόσμος είδε το γεγονός της πτώσης του ουράνιου αντικειμένου που έπεσε στα Ουράλια Όρη, όπου πολλά λέγονται για αυτό το γεγονός για το τι πραγματικά συνέβη, υπάρχουν πολλά ερωτηματικά σε όλο τον κόσμο για αυτό το φαινόμενο, ίσως στο μέλλον κάποια από αυτά τα ερωτηματικά να απαντηθούν, μπορεί όμως και όχι.
Με αφορμή αυτού του γεγονότος θα αναφερθώ σε ένα άλλο γεγονός που συνέβη το 1908 στην Σιβηρία και πιο συγκεκριμένα στις 30-6-1908 στον ποταμό Τουνγκούσκα της Σιβηρίας. Τα αποτελέσματα της έκρηξης της πύρινης βολίδας ήταν τεράστια, από το σημείο έκρηξης και σε ακτίνα 30 χιλιομέτρων δεν έμεινε ούτε ένα δέντρο όρθιο και αμέσως το <<δάσος>> πήρε φωτιά και ότι ζωντανό υπήρχε σε αυτή την περιοχή εξαερώθηκε. Το 1927 ένας Σοβιετικός επιστήμονας μεταλλειολόγος στην ειδικότητα του ο Λεονίτ Κούλικ αποφάσισε να κάνει μια εξερευνητική αποστολή στο σημείο της πρόσκρουσης και πέριξ αυτού.
Η μεταβίβαση του Κούλικ και της ομάδας του έγινε με έλκηθρα που τα έσερναν άλογα, αλλά χρησιμοποιούσαν και βάρκες όπου απαιτούσε η διαδρομή που είχαν σχεδιάσει. Η διαδρομή της ομάδας αυτής ξεκίνησε από την πόλη Τουσέτ, και η απόσταση της διαδρομής που είχαν σχεδιάσει ήταν περίπου 600 χιλιόμετρα οι συνθήκες της διαδρομής που είχαν σχεδιάσει ήταν πολύ δύσκολες, διέσχισαν βαλτώδες Σιβηρικό δάσος μεταξύ Τούντρας και Στέπας μέχρι που έφτασαν στην πόλη Βαναβάρα. Εκεί έκατσαν μια εβδομάδα περίπου για να ξεκουραστούν και να αναδιοργανωθούν, στην διάρκεια αυτή μίλησαν με κατοίκους της πόλης όπου τους αφηγήθηκαν συνταρακτικές ιστορίες και διαπίστωσαν ότι η διαδρομή τους δεν ήταν και τόσο μεγάλη που είχαν να διανύσουν ακόμα. Όταν σταμάτησαν οι χιονοπτώσεις στις 8 Απριλίου ο Κούλικ μίσθωσε ντόπιους από την φυλή των Τουνγκούς για να τους οδηγήσει στην περιοχή, η διαδρομή τώρα ήταν προς τα βόρια, όταν πλησίαζαν στην περιοχή είδαν τα πρώτα αποτελέσματα της έκρηξης, ερημωμένα τοπία, πεύκα και σημύδες πεσμένα οριζοντιωμένα στο χώμα που είχαν προκληθεί από την πίεση ακουστικού κύματος που ήταν συνέπια της έκρηξης του 1908 .
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=QWR1R7PN4ps[/youtube]
Ο Κούλικ επιθεώρησε την περιοχή από ένα ύψωμα που βρέθηκε έγραψε:
Από το σημείο δεν φαίνετε ίχνος δασούς, γιατί τα πάντα είχαν καταστραφεί και καεί, και γύρω από την νεκρή περιοχή το νεαρό δάσος που αναπτύχτηκε τα τελευταία χρόνια προχωρεί προσπαθώντας να βρει λίγο Ήλιο και ζωή. Δοκιμάζει κανείς ένα παράξενο συναίσθημα βλέποντας αυτά τα γιγαντιαία δέντρα με τους χοντρούς κορμούς των 50 και 70 εκατοστών να είναι κομμένα σαν κλαράκια και οι κορφές τους να έχουν εκτιναχτεί πολλά μέτρα προς τα νότια. Αργότερα ο Κούλικ αποφάσισε να προχωρήσει λίγα χιλιόμετρα προς το κέντρο της έκρηξης, έτσι έδωσε εντολή στους οδηγούς Τουνγκούς να τους οδηγήσουν προς τα εκεί, οι οδηγοί όμως φοβήθηκαν να συνεχίσουν γιατί σε αυτούς εδώ και λίγα χρόνια υπήρχε ενας θρύλος που έλεγε ότι στην περιοχή που έγινε η έκρηξη την επισκέφτηκε ο θεός της φωτιάς και δεν ήθελαν να προχωρήσουν παραπέρα. Ο Κούλικ αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω στην πόλη, αφού βρήκε άλλους οδηγούς που ήταν πρόθυμοι να πάνε στο σημείο μηδέν, μετά από ένα μήνα ξανά επέστρεψε στην περιοχή όπου και έφτασε στο κέντρο της πτώσης και να ανακαλύψει επιτέλους το μεγάλο αίνιγμα μετά από τόση ταλαιπωρία.
Αυτό που αντίκρισε ήταν κάτι που δεν το περίμενε, αυτό που είδε στο σημείο 0 ήταν ένας παγωμένος βάλτος και κατά περίεργο λόγο γύρω από αυτό υπήρχαν μερικά δέντρα όρθια, το μόνο που μπορούσε να υποθέσει ήταν ότι το αντικείμενο που προκάλεσε την έκρηξη δεν είχε φτάσει ποτέ στο έδαφος, αλλά η μεγαλύτερη του απογοήτευση ήταν ένας άλλος λόγος που έκανε αυτήν την αποστολή ήταν γιατί πίστευε ότι ο μετεωρίτης ήταν ένα κράμα σιδήρου και ήθελε να βρει κομμάτια από αυτό για να χρησιμοποιήσει σαν πηγή σιδήρου για την βιομηχανία μετάλλου, επίσης πίστευε ότι ο κρατήρας που θα έβρισκε θα ήταν ακόμα μεγαλύτερος από εκείνον που είχε σχηματίσει τον τεράστιο κρατήρα στο Γουίνσλου της Αριζόνας των Η.Π.Α. 25000 χρόνια πριν. Παρόλα αυτά στο μέλλον ξαναγύρισε σε αυτήν την περιοχή με μεγαλύτερες αποστολές, δυστυχώς για αυτόν δεν βρήκε ποτέ κομμάτια από τον μετεωρίτη.
Από τότες μέχρι και σήμερα ακόμα έχει ανοίξει μεγάλη συζήτηση για αυτό το θέμα, γιατί όντως υπάρχουν πολλά ερωτηματικά που έχουν μείνει αναπάντητα όπως το ότι αν αυτή η μεγάλη έκρηξη δεν προκλήθηκε από μετεωρίτη σιδήρου όπου τι άλλο θα μπορούσε να ήταν;
Η πιο γνωστή θεωρία είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα αυτό το αντικείμενο να ήταν μια βρώμικη χιονόμπαλα από παγωμένα αέρια και σκόνη και ότι κατά την πτώση του στην γη έχανε σιγά σιγά τα αέρια και γινόταν πιο χαλαρό και σε συνδυασμό με τις μικρές πυκνότητες βράχων να δημιούργησε όλη αυτήν την κατάσταση.
Η έκρηξη όλου αυτού του μείγματος στον αέρα θα μπορούσε να δικαιολογήσει για το ότι δεν βρέθηκε κρατήρας σαν αυτό ή και μικρότερο από αυτό της Αριζόνας. Υπήρξαν όμως και άλλοι που υποστήριζαν ότι δεν υπήρξε κανένας κομήτης στον ουρανό πριν από την έκρηξη. Αυτό βέβαια δημιουργεί πολλά ερωτηματικά όπως άγνωστα όπλα; ήταν Α.Τ.Ι.Α και για κάποιο λόγο έγινε αυτή η μεγάλη έκρηξη;
Μια άλλη εξήγηση που δόθηκε ήταν ότι μια μικροσκοπική μαύρη τρυπά όπου είχε μέγεθος ενός ατόμου έσκασε από την Σιβηρία, σύμφωνα με κάποιους ειδικούς το πέρασμα μια τέτοιας μικρής τρύπας από την γη θα μπορούσε να είχε δημιουργήσει όλο αυτό το φαινόμενο, αυτήν την θεωρία την υποστήριζαν πολλοί σθεναρά οι καθηγητές του πανεπιστημίου του Τέξας Α.Α. Τζάκσον και Μάικλ Ράιαν. Το 1930 ο υποδιευθυντής της μετεωρολογικής υπηρεσίας της Αγγλίας ο Φράνσις Τ. Ούππλ είχε πει ότι το φαινόμενο αυτό δημιουργήθηκε όταν ενας μικρός κομήτης συγκρούστηκε με τη Γη αυτό υποστήριξε και ο Σοβιετικός αστρονόμος Α.Σ. Αστάποβιτς, υπάρχουν όμως πολλά στοιχεία ότι αυτό το φαινόμενο ήταν αποτέλεσμα πυρηνικής έκρηξης, που πρώτος για αυτό μίλησε ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Τζων Μπάξτερ.
Στο βιβλίο του <<Η ΦΩΤΙΑ ΕΦΤΑΣΕ>> όπου σύγκρινε την βόμβα της Χιροσίμα με την έκρηξη στον ποταμό της Τουνγκούσκα και περιγράφει τις ομοιότητες που είχαν αυτές οι δυο ξεχωριστές περιπτώσεις, δηλαδή την έντονη θερμική λάμψη, το ρεύμα του θερμού αέρα που δημιούργησε όλη αυτήν την πύρινη στήλη και ιδίως την συστάδα δέντρων που έμεινε γύρω από το κέντρο της έκρηξης όπως ακριβώς συνέβη και στην πυρηνική έκρηξης της Χιροσίμας.
Στην συνέχεια μας λέει για έναν άνθρωπο τον Αλεξάντερ Καζάντσεφ ο οποίος αμέσως μετά την έκρηξη ο Καζάντσεφ από περιέργεια πήγε στο σημείο που νόμιζε ότι έγινε η πρόσκρουση, λίγες μέρες αργότερα είχε τρομερούς πόνους και στην συνέχεια πέθανε, η όλη αυτή περιγραφή μας δείχνει ότι είχε καεί από μια αόρατη φωτιά, αυτό το γεγονός μας παραπέμπει στην ραδιενέργεια.
Μια άλλη σημαντική μαρτυρία είναι από την φυλή Τουνγκούς, οι οποίοι είπαν ότι οι τάρανδοι που επέζησαν από μια απόσταση και μετά από το κέντρο της έκρηξης, είχαν γεμίσει πληγές, ο Μπάξτερ είπε ότι αυτό ήταν η συνέπεια της ραδιενεργής ακτινοβολίας. Στα μετέπειτα χρόνια έγιναν εκτεταμένες έρευνες στο σημείο μηδέν και πέριξ αυτού, ένα από τα αποτελέσματα αυτών ήταν ότι η περιοχή εκείνη είχε αυξημένα ραδιοϊσότοπα του άνθρακα 14 δηλαδή ραδιενέργεια. Σε σύγκριση με το σημερινό περιστατικό των Ουραλίων όρων βλέπουμε ότι υπάρχουν κάποιες κύριες διαφορές, πρώτον στις περιοχές που επηρεάστηκαν από τη έκρηξη από την πύρινη βολίδα δεν βρέθηκε πουθενά αύξηση της ραδιενέργειας και δεύτερη μεγάλη διαφορά είναι ότι όλοι είδαν την τροχιά της πύρινης αυτής βολίδας αντίθετα με την πύρινη βολίδα του 1908 όπου δεν υπάρχουν μαρτυρίες για την τροχιά του.
Εδώ μπορούμε να πούμε ότι αυτά τα δυο περιστατικά είναι κατά πάσα πιθανότητα διαφορετικά φαινόμενα. Το τι ήταν ακριβώς το κάθε ένα από αυτά ακόμα συζητιέται και σίγουρα θα πάρει ακόμα πολλά χρόνια για να βγουν ξεκάθαρα πορίσματα εκτός αν κάποιοι ξέρουν και για τους δικούς τους λόγους δεν θέλουν να μάθει ο κόσμος την αλήθεια και αφήνουν μετέωρα αυτά τα θέματα για συγκεκριμένους λόγους και σκοπούς.
Μέχρι την επόμενη φορά να είστε καλά.
INVISIBLE LYCANS TEAM!!!